ΤΙ ΝΑ ΨΗΦΙΣΩ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ

Μετά από τριάμισι χρόνια σεμνής και ταπεινής διακυβέρνησης ήρθε επιτέλους η ώρα να κάνουμε ταμείο. Υπάρχουν ψηφοφόροι της ευρύτερης κεντροαριστεράς που δηλώνουν εξοργισμένοι με την κυβέρνηση Καραμανλή. Έχουν μάλιστα αγανακτήσει σε τέτοιο βαθμό, που κλείνουν αυτιά και μάτια σε όσα λέει, υπόσχεται ή εξαγγέλει, ο. Καραμανλής. Τέτοια οργή έπειτα από μόλις τριάμισι χρόνια δύσκολα θα πρέπει να έχει προκαλέσει άλλη απερχόμενη κυβέρνηση στην μεταπολιτευτική περίοδο.
Κάποιοι από αυτούς τους ψηφοφόρους δηλώνουν απογοητευμένοι ή έστω όχι πεπεισμένοι από το ΠΑ.ΣΟ.Κ. Θέλουν, σύμφωνα με τα λεγόμενά τους, να αποδοκιμάσουν το δικομματισμό στρεφόμενοι στα δύο μικρότερα κόμματα της αριστεράς. Σεβαστή η επιθυμία τους αλλά κρύβει μία σοβαρή αντίφαση. Όταν δηλώνεις έξω φρενών με τα έργα και τις ημέρες της ΝΔ, γιατί δίνεις με την ψήφο σου μία δεύτερη ευκαιρία στον Κώστα Καραμανλή. Κακά τα ψέματα αλλά τη χώρα θα τη κυβερνήσει το ένα ή το άλλο κόμμα. Μακάρι, να μπορούσαμε να είχαμε εξασφαλίσει συνεργασία της ευρύτερης Κεντροαριστεράς, όπως στην Ιταλία, και να κατεβαίναμε στις εκλογές με κοινό πρόγραμμα. Κάτι τέτοιο δεν γίνεται και κατά δήλωση του κ. Αλαβάνου δεν πρόκειται να γίνει ούτε μετά τις εκλογές, λόγω του μπακάλη του που δεν θα μπορεί να τον αντικρίσει αν συνεργαστεί με το ΠΑ.ΣΟ.Κ.
Ας είμαστε όμως σοβαροί διότι όταν είσαι αριστερός και λες στον κόσμο ότι είναι προτιμότερο να τα βρουν ΝΔ και ΠΑ.ΣΟ.Κ. για να συγκυβερνήσουν τότε είτε αγνοείς ότι στρέφεις τη χώρα ακόμα πιο δεξιά ή πιθανότερα δεν σε ενδιαφέρει ποιος κυβερνά τη χώρα. Το γαία πυρί μιχθήτω το έχουμε συνηθίσει από το Κ.Κ.Ε, το οποίο με τη γνωστή συνέπεια αρτηριοσκλήρωσης δεν μπορεί να πει και τίποτα διαφορετικό. Ο Συνασπισμός ωστόσο, έχει μια διαφορετική παράδοση. Το να γίνουν όλα φωτιά και μπούρμπερι δεν ήταν ποτέ η πολιτική του πρόταση.
Επομένως, στο ερώτημα όλων εκείνων των αγανακτισμένων, οργισμένων, και πικραμένων τι να ψηφίσουν την Κυριακή, απαντώ: ψήφος θετική, ψήφος κριτική στο ΠΑ.ΣΟ.Κ, γιατί δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια για πισωγυρίσματα στον τόπο μας... για δήθεν ήπια δημοσιονομική προσαρμογή, ανύπαρκτες μεταρρυθμίσεις και επανίδρυση – διάλυση του κράτους.