ΤΙ ΝΑ ΨΗΦΙΣΩ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ

Μετά από τριάμισι χρόνια σεμνής και ταπεινής διακυβέρνησης ήρθε επιτέλους η ώρα να κάνουμε ταμείο. Υπάρχουν ψηφοφόροι της ευρύτερης κεντροαριστεράς που δηλώνουν εξοργισμένοι με την κυβέρνηση Καραμανλή. Έχουν μάλιστα αγανακτήσει σε τέτοιο βαθμό, που κλείνουν αυτιά και μάτια σε όσα λέει, υπόσχεται ή εξαγγέλει, ο. Καραμανλής. Τέτοια οργή έπειτα από μόλις τριάμισι χρόνια δύσκολα θα πρέπει να έχει προκαλέσει άλλη απερχόμενη κυβέρνηση στην μεταπολιτευτική περίοδο.
Κάποιοι από αυτούς τους ψηφοφόρους δηλώνουν απογοητευμένοι ή έστω όχι πεπεισμένοι από το ΠΑ.ΣΟ.Κ. Θέλουν, σύμφωνα με τα λεγόμενά τους, να αποδοκιμάσουν το δικομματισμό στρεφόμενοι στα δύο μικρότερα κόμματα της αριστεράς. Σεβαστή η επιθυμία τους αλλά κρύβει μία σοβαρή αντίφαση. Όταν δηλώνεις έξω φρενών με τα έργα και τις ημέρες της ΝΔ, γιατί δίνεις με την ψήφο σου μία δεύτερη ευκαιρία στον Κώστα Καραμανλή. Κακά τα ψέματα αλλά τη χώρα θα τη κυβερνήσει το ένα ή το άλλο κόμμα. Μακάρι, να μπορούσαμε να είχαμε εξασφαλίσει συνεργασία της ευρύτερης Κεντροαριστεράς, όπως στην Ιταλία, και να κατεβαίναμε στις εκλογές με κοινό πρόγραμμα. Κάτι τέτοιο δεν γίνεται και κατά δήλωση του κ. Αλαβάνου δεν πρόκειται να γίνει ούτε μετά τις εκλογές, λόγω του μπακάλη του που δεν θα μπορεί να τον αντικρίσει αν συνεργαστεί με το ΠΑ.ΣΟ.Κ.
Ας είμαστε όμως σοβαροί διότι όταν είσαι αριστερός και λες στον κόσμο ότι είναι προτιμότερο να τα βρουν ΝΔ και ΠΑ.ΣΟ.Κ. για να συγκυβερνήσουν τότε είτε αγνοείς ότι στρέφεις τη χώρα ακόμα πιο δεξιά ή πιθανότερα δεν σε ενδιαφέρει ποιος κυβερνά τη χώρα. Το γαία πυρί μιχθήτω το έχουμε συνηθίσει από το Κ.Κ.Ε, το οποίο με τη γνωστή συνέπεια αρτηριοσκλήρωσης δεν μπορεί να πει και τίποτα διαφορετικό. Ο Συνασπισμός ωστόσο, έχει μια διαφορετική παράδοση. Το να γίνουν όλα φωτιά και μπούρμπερι δεν ήταν ποτέ η πολιτική του πρόταση.
Επομένως, στο ερώτημα όλων εκείνων των αγανακτισμένων, οργισμένων, και πικραμένων τι να ψηφίσουν την Κυριακή, απαντώ: ψήφος θετική, ψήφος κριτική στο ΠΑ.ΣΟ.Κ, γιατί δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια για πισωγυρίσματα στον τόπο μας... για δήθεν ήπια δημοσιονομική προσαρμογή, ανύπαρκτες μεταρρυθμίσεις και επανίδρυση – διάλυση του κράτους.

"ΔΕΝ ΞΕΡΩ / ΔΕΝ ΑΠΑΝΤΩ"

Καταφατική ήταν εμμέσως πλην σαφώς η απάντηση του κ. Καραμανλή από το βήμα της Διεθνούς Έκθεσης της Θεσσαλονίκης στα επίμονα ερωτήματα των δημοσιογράφων για το αν θα αυξήσει το Φ.Π.Α. Δεν είναι στις προθέσεις μας και στους σχεδιασμούς μας, είπε, συμπληρώνοντας ότι σε δύο, τρία, τέσσερα χρόνια δεν μπορώ να ξέρω τι θα γίνει. Κοινώς, ψηφίστε με εσείς και βλέπουμε. Επομένως, μία ακόμα φορά παρακολουθούμε τον απερχόμενο πρωθυπουργό να λειτουργεί εν είδει αναποφάσιστου στις δημοσκοπήσεις. Δεν ξέρω, δεν απαντώ. Τώρα που ήρθε η στιγμή των αποφάσεων το δεν ξέρω δεν απαντώ είναι πολυτέλεια, διότι καταλάβαμε και πληροφορήθηκαμε, ότι με τη ΝΔ στο τιμόνι της εξουσίας την επόμενη μέρα των εκλογών μάς περιμένει νέα λαίλαπα ήπιας δημοσιονομικής προσαρμογής. Ας μείνει λοιπόν, μόνος αναποφάσιστος ο κ. Καραμανλής.

ΤΑ ΕΚΒΙΑΣΤΙΚΑ ΔΙΛΗΜΜΑΤΑ

Είτε μου δίνετε αυτοδυναμία είτε πάμε σε νέες εκλογές. Τάδε έφη ο κ. Καραμανλής κατά τη διάρκεια του προεκλογικού ντιμπέιτ. Εάν αυτό δεν είναι ξεκάθαρη στάση ηττοπάθειας τότε δεν ξέρω πώς αλλιώς μπορεί να θεωρείται. Τα εκβιαστικά όμως διλήμματα δεν είναι πάντα η ενδεδειγμένη λύση, γιατί ενίοτε γίνονται μπούμερανγκ. Είναι προφανές ότι ο απερχόμενος πρωθυπουργός έχει στη διάθεσή του στοιχεία και πληροφορίες τα οποία κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου. Δεν χρειάζεται να έχει κάποιος μαντικές ικανότητες για να καταλήξει σε αυτό το συμπέρασμα. Εξάλλου, φάνηκε από την συνολική παρουσία και εικόνα του κ. Καραμανλή ότι η περίοδος των παχέων αγελάδων που του παρείχαν τα ποσοστά των δημοσκοπήσεων ανήκουν οριστικά στο παρελθόν. Αγχωμένος, αμήχανος και με τη φωνή του να κινδυνεύει να «κλείσει» σε ορισμένα σημεία του λόγου του, ο κ. Καραμανλής – όπως σημειώνουν και οι περισσότεροι αναλυτές – έχασε τις εντυπώσεις.

ΠΡΟΦΑΣΕΙΣ ΕΝ ΑΜΑΡΤΙΑΙΣ

Είναι επικίνδυνη για τον τόπο και τη δημοκρατία η στρατηγική του φόβου, η κερδοσκοπία με το συναίσθημα του λαού, η ατεκμηρίωτη επίκληση αόρατων εχθρών και οργανωμένου σχεδίου. Γελοιοποιούν τη χώρα τέτοιοι ισχυρισμοί που προβάλλονται για να αποκρύψουν το μόνο αυταπόδεικτο συμπέρασμα: ότι ο πρώτος «εμπρηστής» είναι το ανοργάνωτο κράτος και η πολιτική που αναθεωρεί το άρθρο 24 του Συντάγματος. Χωρίς στοιχεία προσπαθούν να αποπροσανατολίσουν τους πολίτες, να ροκανίσουν τον εκλογικό χρόνο επιδιδόμενοι σε απολίτικη θρηνολογία.
Τα γεγονότα, όμως, είναι πεισματάρικα και σαρώνουν προφάσεις εν αμαρτίαις. Η ΝΔ μπήκε κορδωμένη στη προεκλογική περίοδο και οδηγείται στην έξοδο μέσα στη γενική κατακραυγή που επιβεβαιώνει τον χαρακτηρισμό που της έδωσε ο Γ. Παπανδρέου. Είναι πράγματι η χειρότερη κυβέρνηση μετά την μεταπολίτευση. Αποδεικνύεται και επικίνδυνη.

Η ΠΑΓΙΔΑ ΤΗΣ "ΕΘΝΙΚΗΣ ΟΜΟΨΥΧΙΑΣ"

Το ΠΑΣΟΚ, ευτυχώς απέφυγε την παγίδα της «εθνικής ομοψυχίας» που επιμελώς φιλοτεχνούσαν πολιτικοί και πολιτειακοί παράγοντες. Οι πολίτες πέραν της αλληλεγγύης προς τους πληγέντες πρέπει να βγάλουν τα ορθά πολιτικά συμπεράσματα από την καταστροφή. Η ΝΔ και άλλοι πολλοί θέλουν τους πολίτες να οργίζονται, να οδύρονται και να μην σκέφτονται. Η πατρίς εν κινδύνω, εθνική ομοψυχία και ψήφος στη ΝΔ ήταν το σχέδιο της δεξιάς πάνω στα αποκαΐδια. Αποχή, ψήφος στα μικρά κόμματα, αποδοκιμασία του τρισκατάρατου δικομματισμού είναι η δεύτερη γραμμή άμυνας. Πρόδηλος ο στόχος να οδηγηθεί η οργή του λαού οπουδήποτε αλλού εκτός από την κάλπη του ΠΑΣΟΚ. Ο Γ. Παπανδρέου από το Σάββατο 25 Αυγούστου έδωσε στην προοδευτική παράταξη πολιτική γραμμή και αυτοπεποίθηση. Και συνέχισε έτσι. Είναι ο Παπανδρέου που εγώ θέλω και που χρειάζεται ο τόπος. Τώρα δεν υπάρχει χώρος και χρόνος για άλλες σκέψεις, δικαιολογημένες ενστάσεις, για πολιτικές που ασκήθηκαν και ευκαιρίες που χάθηκαν από την ηγεσία της δημοκρατικής παράταξης αυτά τα τρεισήμισι χρόνια. Τώρα προέχει η απαλλαγή της χώρας από την κυβέρνηση. Και αυτό μόνο με τη νίκη του ΠΑΣΟΚ και του Γ. Παπανδρέου θα επιτευχθεί.